Toplumun Dışladığı İlişkilerin Hikâyeleri...
Her toplumun yazılı olmayan kuralları vardır; satırlara dökülmemiş ama kalplere zincirlenmiş yasaklar… İşte tam da bu noktada, aşkın asi yüzü kendini gösterir. Çünkü aşk, çoğu zaman kurallara sığmaz, kalıplara hapsedilemez. “Kural Tanımaz Aşıklar Kulübü” dediğimiz o görünmez topluluk, aslında her dönemin ve her coğrafyanın en cesur hikâyelerini içinde barındırır.
Toplumun kabul etmediği, “ayıp” damgası vurduğu, sessizlikle örtmeye çalıştığı ilişkiler vardır. Bu aşklar; bazen yaş farkından ötürü hor görülür, bazen iki farklı inanç dünyasını buluşturduğu için dışlanır, bazen de sadece toplumun çizdiği “doğru” şemalara uymadığı için lanetlenir. Oysa bu aşkların her biri, insanoğlunun tutkularının, kalbinin ve kaderin ne denli güçlü olduğunu fısıldar.
Düşünsenize; gizli bir köşe başında buluşan iki sevgiliyi… Onları gören bir yabancı için yalnızca iki insanın yürüyüşüdür bu; ama aslında orada, kural tanımazlığın kalp atışları saklıdır. Her bakış, “biz” diyebilmenin küçük bir zaferidir. Çünkü toplumun gözünde suçtur onlarınki; ama kendi yüreklerinde bir mucize.
Bu kulüp, kimsenin kayıt defterinde görünmez ama her çağda, her şehirde var olmuştur. Belki sizin mahallenizde gizlice birbirine sevdalanan komşu çocuklarıdır, belki de bir aile baskısından kaçıp birbirine tutunan iki farklı dünyalı… Onlar, sadece kendi hikâyelerinin kahramanları değil, aynı zamanda aşkın zincirlere sığmadığının da canlı kanıtıdır.
Evet, toplum dışlar… Ama aşk daima kendine bir yol bulur. Sessizce, inatla, kimi zaman acıyla, kimi zaman da büyük bir coşkuyla… “Kural Tanımaz Aşıklar Kulübü” işte bu yüzden var: Çünkü aşkı susturmak mümkün değildir. Her yasak, her baskı, kalplerin daha da sıkı kenetlenmesine yol açar.
Şimdi soruyorum size: Siz hiç böyle bir kulübe gönüllü olarak dahil oldunuz mu? Yoksa sadece kenardan seyredip, yasaklı aşıkların cesaretine hayran mı kaldınız? Belki de kendi hikâyeniz hâlâ fısıltılar arasında saklıdır, kim bilir?
Her toplumun yazılı olmayan kuralları vardır; satırlara dökülmemiş ama kalplere zincirlenmiş yasaklar… İşte tam da bu noktada, aşkın asi yüzü kendini gösterir. Çünkü aşk, çoğu zaman kurallara sığmaz, kalıplara hapsedilemez. “Kural Tanımaz Aşıklar Kulübü” dediğimiz o görünmez topluluk, aslında her dönemin ve her coğrafyanın en cesur hikâyelerini içinde barındırır.
Toplumun kabul etmediği, “ayıp” damgası vurduğu, sessizlikle örtmeye çalıştığı ilişkiler vardır. Bu aşklar; bazen yaş farkından ötürü hor görülür, bazen iki farklı inanç dünyasını buluşturduğu için dışlanır, bazen de sadece toplumun çizdiği “doğru” şemalara uymadığı için lanetlenir. Oysa bu aşkların her biri, insanoğlunun tutkularının, kalbinin ve kaderin ne denli güçlü olduğunu fısıldar.
Düşünsenize; gizli bir köşe başında buluşan iki sevgiliyi… Onları gören bir yabancı için yalnızca iki insanın yürüyüşüdür bu; ama aslında orada, kural tanımazlığın kalp atışları saklıdır. Her bakış, “biz” diyebilmenin küçük bir zaferidir. Çünkü toplumun gözünde suçtur onlarınki; ama kendi yüreklerinde bir mucize.
Bu kulüp, kimsenin kayıt defterinde görünmez ama her çağda, her şehirde var olmuştur. Belki sizin mahallenizde gizlice birbirine sevdalanan komşu çocuklarıdır, belki de bir aile baskısından kaçıp birbirine tutunan iki farklı dünyalı… Onlar, sadece kendi hikâyelerinin kahramanları değil, aynı zamanda aşkın zincirlere sığmadığının da canlı kanıtıdır.
Evet, toplum dışlar… Ama aşk daima kendine bir yol bulur. Sessizce, inatla, kimi zaman acıyla, kimi zaman da büyük bir coşkuyla… “Kural Tanımaz Aşıklar Kulübü” işte bu yüzden var: Çünkü aşkı susturmak mümkün değildir. Her yasak, her baskı, kalplerin daha da sıkı kenetlenmesine yol açar.
Şimdi soruyorum size: Siz hiç böyle bir kulübe gönüllü olarak dahil oldunuz mu? Yoksa sadece kenardan seyredip, yasaklı aşıkların cesaretine hayran mı kaldınız? Belki de kendi hikâyeniz hâlâ fısıltılar arasında saklıdır, kim bilir?