Modern çağın dijital vitrininde parıldayan bir kelime: freelance. Kimi için zincirlerinden kurtulmuş Prometheus’un özgürlük haykırışı, kimi içinse pusulasız bir geminin karanlık denizlerde sürüklenişi… Peki gerçekten hangisi?
Freelance çalışmak, kulağa cazip gelen “kendi patronun olma” mottosuyla bir özgürlük manifestosu gibi sunulur. Sabah alarmlarına yenik düşmeyen, gökyüzüne dilediği saat bakabilen, işini kahvesini yudumlarken evinin en sessiz köşesinde sürdürebilen bir birey… Ne hoş bir manzara değil mi? Fakat işin görünmeyen yüzünde, o kahvenin tadını kaçıran sorular vardır: “Bir sonraki iş nereden gelecek? Faturaları nasıl ödeyeceğim? Hastalanırsam ya da dinlenmek istersem kaybettiğim zamanı kim telafi edecek?”
Bir yanda kurumsal hayatın disiplinli ama güvenli limanı, diğer yanda serbest çalışmanın sınırsız ufuklara açılan ama fırtınalara açık denizi… Objektif bir terazide tartacak olursak; freelance dünyasında özgürlükle birlikte sonsuz bir belirsizliğin de insanın yakasına yapıştığını görürüz. Sözleşmesiz işlerin, ödenmeyen faturaların, sürekli “kendini pazarlama” zorunluluğunun altında kimi zaman özgürlüğün tadı, dikenli bir bağımsızlık haline gelir.
Belki de mesele, “özgürlük mü, belirsizlik mi” sorusunda düğümlenmez. Esas mesele, kişinin hangi zeminde daha huzurlu nefes alabildiğidir. Kimisi için kurumsal hayatın katı kuralları boğucu bir kafes, kimisi içinse freelance hayatın kaygan zemini baş döndürücü bir uçurumdur.
Şimdi soruyorum: Sizce freelance çalışmak, zincirlerini kırmış bir özgürlük dansı mı, yoksa görünmez kaygılarla örülü bir belirsizlik girdabı mı?
Freelance çalışmak, kulağa cazip gelen “kendi patronun olma” mottosuyla bir özgürlük manifestosu gibi sunulur. Sabah alarmlarına yenik düşmeyen, gökyüzüne dilediği saat bakabilen, işini kahvesini yudumlarken evinin en sessiz köşesinde sürdürebilen bir birey… Ne hoş bir manzara değil mi? Fakat işin görünmeyen yüzünde, o kahvenin tadını kaçıran sorular vardır: “Bir sonraki iş nereden gelecek? Faturaları nasıl ödeyeceğim? Hastalanırsam ya da dinlenmek istersem kaybettiğim zamanı kim telafi edecek?”
Bir yanda kurumsal hayatın disiplinli ama güvenli limanı, diğer yanda serbest çalışmanın sınırsız ufuklara açılan ama fırtınalara açık denizi… Objektif bir terazide tartacak olursak; freelance dünyasında özgürlükle birlikte sonsuz bir belirsizliğin de insanın yakasına yapıştığını görürüz. Sözleşmesiz işlerin, ödenmeyen faturaların, sürekli “kendini pazarlama” zorunluluğunun altında kimi zaman özgürlüğün tadı, dikenli bir bağımsızlık haline gelir.
Belki de mesele, “özgürlük mü, belirsizlik mi” sorusunda düğümlenmez. Esas mesele, kişinin hangi zeminde daha huzurlu nefes alabildiğidir. Kimisi için kurumsal hayatın katı kuralları boğucu bir kafes, kimisi içinse freelance hayatın kaygan zemini baş döndürücü bir uçurumdur.
Şimdi soruyorum: Sizce freelance çalışmak, zincirlerini kırmış bir özgürlük dansı mı, yoksa görünmez kaygılarla örülü bir belirsizlik girdabı mı?