Yeşilçam’ın büyülü perdesi ya da 80’ler-90’ların unutulmaz televizyon dizileri… Her birinde sadece oyuncular değil, mekânlar da birer yıldız gibi parıldar. O dar sokaklar, ahşap konaklar, taş merdivenli apartman girişleri, Boğaz’a nazır çay bahçeleri ve bakımsız ama ruhu olan eski meyhaneler… Hepsi, adeta birer karakter gibi hikâyelere ruh üfler.
Hatırlayın, Türkan Şoray’ın gözyaşlarıyla koştuğu Cibali’nin dar sokaklarını ya da Kadir İnanır’ın ağır adımlarla dolaştığı Üsküdar kıyılarını… Bir mekân, sadece fon değil; hikâyenin kalbinde atan gizli bir kahramandır.
O dönem filmlerinde gördüğümüz Yeşilçam apartmanları hâlâ Beyoğlu’nda, Cihangir’de bir köşede yaşamaya devam eder. “Perihan Abla” dizisinin mütevazı mahalle atmosferi, izleyenlerin hafızasında hâlâ sıcacık bir tebessümle yaşar. “Bizimkiler”in o meşhur apartmanı, İstanbul’un sıradan bir sokağını ölümsüz kılmıştır.
Kimi mekânlar ise seyircinin gözünde kutsal bir hatıraya dönüşmüştür. Bir kahvehane masasında Münir Özkul’un tok sesi yankılanır; bir yalı odasında Adile Naşit’in şefkatli kahkahaları duyulur. Sokak aralarında kurulan pazarlardan, eski vapur iskelelerine kadar her detay, dönemin ruhunu bugüne taşır.
Bugün bu mekânların bir kısmı ya tamamen değişmiş, ya da şehrin karmaşası içinde silinip gitmiştir. Ama izleyicinin belleğinde hâlâ aynı ışıltıyla dururlar. Çünkü biz eski Türk filmlerini izlerken sadece bir hikâyeye değil, İstanbul’un kaybolan yüzlerine, Anadolu’nun sıcak mahallelerine, bir zamanların samimiyetine de şahitlik ederiz.
Siz hangi film ya da dizideki mekânı hiç unutamadınız?
O taş sokaklarda, o cumbalı evlerde yaşamak ister miydiniz?
Yoksa bir vapur yolculuğunda eski Türk filmlerinin müziği eşliğinde kaybolmayı mı?
Geliniz, eski Türk sineması ve dizilerinin o büyülü mekânlarını birlikte hatırlayalım…
Hatırlayın, Türkan Şoray’ın gözyaşlarıyla koştuğu Cibali’nin dar sokaklarını ya da Kadir İnanır’ın ağır adımlarla dolaştığı Üsküdar kıyılarını… Bir mekân, sadece fon değil; hikâyenin kalbinde atan gizli bir kahramandır.
O dönem filmlerinde gördüğümüz Yeşilçam apartmanları hâlâ Beyoğlu’nda, Cihangir’de bir köşede yaşamaya devam eder. “Perihan Abla” dizisinin mütevazı mahalle atmosferi, izleyenlerin hafızasında hâlâ sıcacık bir tebessümle yaşar. “Bizimkiler”in o meşhur apartmanı, İstanbul’un sıradan bir sokağını ölümsüz kılmıştır.
Kimi mekânlar ise seyircinin gözünde kutsal bir hatıraya dönüşmüştür. Bir kahvehane masasında Münir Özkul’un tok sesi yankılanır; bir yalı odasında Adile Naşit’in şefkatli kahkahaları duyulur. Sokak aralarında kurulan pazarlardan, eski vapur iskelelerine kadar her detay, dönemin ruhunu bugüne taşır.
Bugün bu mekânların bir kısmı ya tamamen değişmiş, ya da şehrin karmaşası içinde silinip gitmiştir. Ama izleyicinin belleğinde hâlâ aynı ışıltıyla dururlar. Çünkü biz eski Türk filmlerini izlerken sadece bir hikâyeye değil, İstanbul’un kaybolan yüzlerine, Anadolu’nun sıcak mahallelerine, bir zamanların samimiyetine de şahitlik ederiz.
Siz hangi film ya da dizideki mekânı hiç unutamadınız? O taş sokaklarda, o cumbalı evlerde yaşamak ister miydiniz? Yoksa bir vapur yolculuğunda eski Türk filmlerinin müziği eşliğinde kaybolmayı mı?Geliniz, eski Türk sineması ve dizilerinin o büyülü mekânlarını birlikte hatırlayalım…