ISSIZLIK
akşamın gölgesi düşüyor gözlerime
bedenimi kafes gibi sarıyor ıssızlık
kızgın demir damlası gibi akıyor içime,
menzilimden uzakta,sessiz bir hıçkırırk
kaç güneş karanlığı bırakıyor ardında,
zamanın kıskacında kaç yıldız sönmekte
insanları suskun kentin acıları susmuyor
başıboş korkular dolaşıyor sokaklarında
tek silahımdı nota bilmez ıslığım
o da korkularıma el pençe divane oluyor
fotoğrafta kaybolurken senden kalan izler
yüreğimin kuytularında yanlızlık birikiyor
damarlarımda dolaşan kızıl gül kokusu,
yokluğunun acısına panzehiri olmuyor
suya düşen yansımamı da,alıp götürüyor ırmak
gölgemin üstüne akşamın karanlığı seriliyor
yelkenlerim delicesine fırtına istiyor,
ama sen ters esiyorsun...
ve gittikçe koyulaşan ıssızlığım,
sensizlikten sonra,
bir de bensiz kalıyor...
yunus güzel
(+) 
